Ku rozwadze i przemyśleniu.

 

Kiedy przed ponad pięćdziesięcioma laty wchodziłem do grona braci pszczelarskiej, z wypowiedzi wiekowych pszczelarzy wyławiałem mądre myśli i rady. Wynikało z nich, że pszczelarz to człowiek uczciwy i prawy, że hodowla pszczół jest poezją gospodarstwa rolnego, że w pszczołach Bożego jest ducha iskierka, że krowa pyskiem się doi, a z pszczołami jest podobnie, że pszczoła ze względu na budowę biologiczną jest testem na skażenie środowiska itp.                Myślę, że podobnych rad i spostrzeżeń doświadczyło wielu i w mniejszym lub większym stopniu rzutowało na nasz sposób bycia i życia.

A jak nam, starym bartnikom się żyje w obecnej rzeczywistości?

Opowiem zasłyszanym przykładem: Stary pszczelarz, jak co dzień wczesnym rankiem przychodzi do pasieki i widzi ogromną ilość pszczół biegających po trawie, próbujących poderwać się do lotu, lecz daremny ich wysiłek. To niedaleki sąsiad opryskał wczoraj po południu kwitnący rzepak, a pytany przez pszczelarza dlaczego zrobił to w dzień, odpowiada, że ma tyle zasianego rzepaku, że w nocy nie zdąży wszystkiego opryskać. Nie zdąży, bo ma dużo, bo musi mieć dużo, a że pszczelarz stracił całą pszczołę lotną i zbiór całego, rocznego  pożytku, to już nie jego sprawa, a pszczelarz i tak do sądu nie pójdzie, bo nie ma na to pieniędzy.

Będę mówił dalej: Wszędobylska na polach kukurydza, może i genetycznie modyfikowana, zboża i wszystko co w nich i obok nich dawniej rosło, dając pożytek - spalone chemią. Nawet w ogródkach przydomowych spadziujące mszyce na kwitnących roślinach ozdobnych traktowane są chemią. A okaleczone ludzką ręką drzewa na osiedlach ludzkich, parkach, cmentarzach, przy kościołach, w większości miododajne, umierają stojąc. Bo w czasie burz mogą zagrażać człowiekowi, bo liście spadłe jesienią śmiecą, ale nie pamięta się lub nie chce pamiętać skąd się bierze w powietrzu tlen, co pochłania szkodliwe substancje, wreszcie – skąd pszczoły mają pozyskiwać nektar na miód, przy czym wiedzieć należy, że jedna rodzina pszczela na własne potrzeby życiowe potrzebuje osiemdziesiąt, a niekiedy i więcej kilogramów miodu. Różnorodność niesprawdzonego materiału hodowlanego, wprowadzanego poprzez fałszywą reklamę do naszych pasiek, zachwaszcza pszczelą okolicę i powoduje występowanie nieznanych dotąd chorób.

Jeszcze kilkanaście lat temu miałem nadzieję, że niszczenie środowiska naturalnego można zatrzymać. Dziś ta nadzieja uleciała. Z działań na rzecz środowiska zostały tylko pisane i głoszone górnolotne hasła. Dbać o środowisko mają malutcy, bo bogatym to się nie opłaca.

            Gonitwą myśli w nieprzespane noce zastanawiam się, czy mimo tych przeciwności trzeba mieć coś ze starotestamentowego Hioba i wierzyć, że to tylko próba? A może czyniąc sobie „ziemię poddaną” już nie wystarcza nam  podglądanie Boga przy akcie stworzenia, a zastępujemy Stwórcę na swój własny, wyrafinowany sposób np. majstrując przy genach?

Wydaje się, że nie powinniśmy wkurzać Stwórcy swoimi pyszałkowatymi działaniami, bo Jego cierpliwość kiedyś się skończy i z hukiem rozwali nam tą naszą nową wierzę Babel.

            To tylko tyle i aż tyle chciałem wam przekazać pod rozwagę w dzień patronalnego święta pszczelarzy – św. Ambrożego.

 

Przeworsk, 07 12.2023 r.                                                                                                                                                                St. Żyła

Interwencje pszczelarskie – start siedmiu naborów

 

Agencja Restrukturyzacji  i Modernizacji Rolnictwa

Plan Strategiczny WPR na lata 2023-2027

Interwencje pszczelarskie – start siedmiu naborów

06.11.2023

Od 20 listopada 2023 r. do 18 stycznia 2024 r. hodowcy pszczół, zrzeszające pszczelarzy organizacje, ośrodki doradztwa rolniczego i jednostki naukowo-badawcze będą mogli składać wnioski o dofinansowanie z Planu Strategicznego dla Wspólnej Polityki Rolnej na lata 2023-2027. W tym czasie przeprowadzonych zostanie siedem naborów. Trzy z nich są znane beneficjentom (I.6.2; I.6.3; I.6.5) – były realizowane w kwietniu tego roku - cztery interwencje będą przeprowadzone po raz pierwszy. Również tym razem dokumenty będą przyjmowane wyłącznie za pośrednictwem Platformy Usług Elektronicznych ARiMR

Interwencja I.6.1 - Wspieranie podnoszenia poziomu wiedzy pszczelarskiej

Wnioski o przyznanie pomocy będą mogły składać organizacje pszczelarskie oraz jednostki doradztwa rolniczego. Dofinansowanie obejmuje organizację szkoleń dotyczących m.in. prowadzenia gospodarki pasiecznej, chorób pszczół, pożytków i produktów pszczelich.

Interwencja I.6.2 - Inwestycje, wspieranie modernizacji gospodarstw pasiecznych

Wnioski o przyznanie pomocy będą mogli składać indywidualni pszczelarze oraz organizacje pszczelarskie (w imieniu pszczelarzy). Wsparciem finansowym objęty jest zakup nowego sprzętu pszczelarskiego, maszyn i urządzeń wykorzystywanych na potrzeby gospodarki pasiecznej, np. miodarek, odstojników oraz uli lub ich elementów.

Interwencja I.6.3 - Wspieranie walki z warrozą produktami leczniczymi

Wnioski o przyznanie pomocy będą mogły składać, w imieniu hodowców pszczół, wyłącznie organizacje pszczelarskie. Wsparcie powinno być przeznaczone na realizację operacji polegających na zakupie produktów leczniczych do walki z warrozą, w tym weterynaryjnych.

Interwencja I.6.4 - Ułatwienie prowadzenia gospodarki wędrownej

Wnioski o przyznanie pomocy będą mogli składać wyłącznie indywidualni pszczelarze. Realizowane z dofinansowaniem operacje muszą dotyczyć zakupu nowego sprzętu, maszyn i urządzeń wykorzystywanych na potrzeby gospodarki wędrownej, m.in. wag pasiecznych czy przyczep do przewozu uli.

Interwencja I.6.5 - Pomoc na odbudowę i poprawę wartości użytkowej pszczół

Wnioski o przyznanie pomocy będą mogły składać, w imieniu pszczelarzy, zrzeszające ich organizacje. Wsparciem objęty jest zakup: matek pszczelich z linii hodowlanych, dla których prowadzone są księgi lub rejestry; odkładów lub pakietów pszczelich z matkami pochodzącymi z linii hodowlanych; a także odkładów lub pakietów pszczelich od producentów, którzy uzyskali rekomendację związków lub zrzeszeń pszczelarzy.

Interwencja I.6.6 - Wsparcie naukowo-badawcze

Wnioski o przyznanie pomocy będą mogły składać jednostki naukowo-badawcze zajmujące się tematyką pszczelarską.  Dofinansowanie obejmuje prace poświęcone zdrowiu pszczół, jakości produktów pszczelich i innowacjom w gospodarce pasiecznej.

Interwencja I.6.7 - Wspieranie badania jakości handlowej miodu oraz identyfikacja miodów odmianowych

Wnioski o przyznanie pomocy będą mogli składać wyłącznie indywidualni pszczelarze. Wsparcie można przeznaczyć na zakup analiz fizyko-chemicznych miodu lub analizy pyłkowej miodu.

4. Termin i sposób składania wniosków

1) wnioski o przyznanie pomocy w ramach interwencji I.6.1 - I.6.7 objętych niniejszym ogłoszeniem można składać w terminie od dnia 20 listopada 2023 r. do dnia 18 stycznia 2024 r.

2) wnioski o przyznanie pomocy, o których mowa w pkt 1 można składać wyłącznie drogą elektroniczną za pomocą systemu teleinformatycznego Agencji, poprzez Platformę Usług Elektronicznych ARiMR (PUE).

Sposób składania wniosków o przyznanie pomocy

Wnioski o przyznanie pomocy można składać wyłącznie drogą elektroniczną za pomocą systemu teleinformatycznego Agencji, poprzez Platformę Usług Elektronicznych ARiMR (PUE), udostępnionego pod adresem https://epue.arimr.gov.pl.

 

Jestem szczęściarzem – moją pasiekę odwiedziła czarna pszczoła czyli zadrzechnia.

Fotografia ze strony https://dziennikzachodni.pl/czarna-pszczola-ponownie-w-polsce-moze-byc-grozna-uzadlenie-jest-bolesne-nie-wolno-jej-zabijac-jest-bardzo-pozyteczna/ga/c1-14138449/zd/36396191

 W dniu siódmego września bieżącego roku, gdy czyniłem przygotowania do podkarmiania rodzin pszczelich przy ul. Dynowskiej w Przeworsku, na płaskim, krytym papą daszku ula zobaczyłem ciemnego, uskrzydlonego owada. Miał ponad 2 cm długości szeroko rozpostarł skrzydła, w których grały barwy zawieszonego nisko nad zachodnim horyzontem słońca: od pomarańczowej poprzez zielonkawą aż po ciemną fioletową. Przyglądałem mu się przez chwilę, a on trwał nieruchomy. Nie mając aparatu fotograficznego, chcąc mu się lepiej przyjrzeć, prawie odruchowo przykryłem go szklanym lejkiem, którego używam do wlewania syropu cukrowego do podkarmiaczek. Uczyniłem to również dlatego, że pamiętałem jak kilka lat wcześniej, na przedniej ściance ula wygrzewał się giez, a gdy poderwał się do lotu, to jedna z pszczół strażniczek niby tylko musnęła w locie jego ciało, a ten natychmiast padł martwy na ziemię, porażony jadem. Bałem się, że historia może się powtórzyć z tym pięknym owadem. Przykryty nie miotał się, lecz złożył skrzydła i przesunął się trochę. Zniknęła wspomniana gra barw na skrzydłach, a wyraźnie widoczny był połyskujący na skraju skrzydeł fiolet. Głowa, tułów i zaokrąglony, podobnie jak u trutnia odwłok, tylko masywniejszy, były bardzo ciemne. Uwolniony po chwili owad ze szklanego potrzasku odleciał, a ja zastanawiałem się jaki to gość odwiedził moją pasiekę. Pomyślałem, że może to czarna pszczoła, ale moja wiedza o niej, jako tej która prawie całkowicie wyginęła była mizerna. Po powrocie do domu zacząłem szukać wiadomości w Internecie.

            Na stronie internetowej Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska znalazłem artykuł autorstwa doktor Joanny Drozd - Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Państwowa Wyższa Szkoła Techniczno-Ekonomiczna w Jarosławiu (https://www.gov.pl/web/gdos/czarna-pszczola-jak-skutecznie-wspierac-jej-ochrone), który zamieszczam w całości, celem propagowania wiadomości o tej rzadko spotykanej pszczole.

„Czarna pszczoła. Jak skutecznie wspierać jej ochronę?

18.11.2021

Pszczoły pełnią bardzo ważną funkcję w ekosystemach ponieważ zapylając rośliny przyczyniają się do utrzymywania różnorodności biologicznej. To dzięki ich pracy może rozmnażać się blisko 80% gatunków roślin na świecie, a te z kolei są surowcem koniecznym w produkcji żywności.

Wśród licznych gatunków pszczołowatych teren naszego kraju zamieszkują mało znane i rzadko widywane gatunki błonkówek, zwane zadrzechniami. Dzięki badaniom naukowym zespołu kierowanego przez dr hab. Anetę Strachecką, prof. uczelni, z Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie możemy poznać je lepiej i pomóc im powrócić do ich naturalnych siedlisk.

Zadrzechnie, a konkretnie zadrzechnia czarnoroga (Xylocopa valga) i zadrzechnia fioletowa (X. violacea) mają charakterystyczny wygląd, który wyróżnia je spośród innych pszczołowatych. Potocznie nazywane są niekiedy „czarną pszczołą” - ich ciała są skąpo owłosione i ciemno- lub brunatnofioletowe, a ze względu na swoje pokaźne rozmiary (długość nawet do 3,5 cm) ich pojawienie się wzbudza żywe zainteresowanie.  Samice, po odbyciu w sierpniu lotu godowego, zimują w gniazdach, aby na wiosnę, złożyć jaja w świeżo założonych komorach lęgowych.

Niestety, oba gatunki są krytycznie zagrożone, stąd też zostały wyróżnione w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Na początku XXI wieku, zadrzechnię fioletową uznano za wymarłą na terenie naszego kraju. Na szczęście od niedawna ponownie zaczęto odnotowywać obecność obu tych gatunków pszczół w Polsce.

Warto włączyć się w ochronę zadrzechni na tzw. „własnym podwórku” w szkole, na uczelni, w najbliższym otoczeniu stosując się do zaleceń opracowanych przez naukowców z Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, które zostały opublikowane m.in. w pracy: "Feasibility of preparing nesting box and luring large solitary carpenter bee, Xylocopa valga".

Każdy kto napotka na swojej drodze „czarną pszczołę” może przyczynić się do jej ochrony postępując w następujący sposób:

1.      w ciepłych i nasłonecznionych skrajach lasów, w wąwozach, lasostepach, w dolinach rzecznych, w winnicach, a także w przydomowych sadach i ogrodach, na obrzeżach osiedli, na terenach zielonych miast oraz w wiejskich przestrzeniach można pozostawiać spróchniałe lub suche drewno (np. ściany drewnianych budynków, płoty, ambony itp.), oraz usychające pnie drzew, w których swoimi potężnymi żuwaczkami zadrzechnie wygryzą korytarze o średnicy około 1,2 cm służące im jako bezpieczne miejsce do składania jaj;

2.     można przygotować drewniane klocki, najlepiej z drewna wierzbowego (Salix caprea), z nawierconymi otworami o średnicy 10, 15, 20 mm i długości 10, 15 i 20 cm. Nie należy stosować żadnych substancji konserwujących do powlekania drewna. Klocki należy umocować  na wysokości 3 metrów, w miejscach osłoniętych od wiatru i deszczu, np. przy stodołach, altanach

3.     należy zapewnić bazę pokarmową w bliskim sąsiedztwie gniazda zadrzechni. Owady te preferują takie gatunki roślin zielnych jak: komonica zwyczajna, kozibród łąkowy, świerzbnica polna, orlik pospolity, cieciorka pstra, żmijowiec zwyczajny, lebiodka pospolita, mierznica czarna, koniczyny oraz drzewa i krzewy: szczodrzeniec, śliwa, głóg czy kruszyna.

4.      nie zbliżać się do gniazda, ponieważ w przeciwieństwie do innych pszczół samotnic, zadrzechnie bronią miejsca gniazdowania, niepokojone zachowują się w sposób agresywny, a sprowokowane mogą użądlić. Zbyt często niepokojone, zmieniają miejsce gniazdowania.|
 Możemy zrobić wiele dla zadrzechni niewielkim kosztem. Pomóżmy tym pszczołom powrócić do ich naturalnych siedlisk!

 Literatura
Schulz M., Ścibior R., Badurowicz K., Łoś A., Bajda M., Tyszczuk J., Skowronek P., Piotrowski B., Strachecka A. (2017) Feasibility of preparing nesting box and luring large solitary carpenter bee, Xylocopa valga. Journal of Apicultural Science 61(2): 263-267. Doi: 10.1515/JAS-2017-0017

Autor: dr Joanna Drozd, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Państwowa Wyższa Szkoła Techniczno-Ekonomiczna w Jarosławiu”

            Występujące na sąsiedniej działce przy mojej pasiece powalone przed kilkoma laty i obecnie uschnięte drzewa, duże skupisko śliwy tarniny, pracownicze ogródki działkowe z przeróżną roślinnością, w zasięgu lotu żmijowiec obok przejazdów kolejowych przy ul. Łąkowej i Chruścieka, mierznica czarna przy ul. Wałowej i na brzegu przykościelnego parkingu od strony ul. Kościelnej i przy parkingu przy ul. Szkolnej, wszędobylska biała koniczyna, cmentarz i park ze starymi drzewami mogą świadczyć, że faktycznie, gościnnie w mojej pasiece znalazła się zadrzechnia zwana czarną pszczołą.

Członek Zespołu

ds. Tradycji i Historii

Koła Pszczelarzy w Przeworsku

Stanisław Żyła

Przeworsk, 08.09.2023 r.

 

 

Stąpała cicho i powoli, kryjąc się w opłotkach.

Doszła i dokonała dzieła.    ŚMIERĆ.

                              Wł. Małoważny

Po ciężkiej chorobie, w dniu 27 sierpnia 2023 r. w wieku 65 lat zmarł nasz kolega pszczelarz

Aleksander Krupa

Zmarły był sekretarzem zarządu Koła Pszczelarzy w Przeworsku, chorążym pocztu sztandarowego przeworskiego Koła oraz współautorem wielu cennych inicjatyw związanych z kultywowaniem tradycji pszczelarskich.

Msza Święta pogrzebowa zostanie odprawiona w Bazylice Kolegiackiej pw. Ducha Świętego w Przeworsku dnia 30 sierpnia 2023 r. o godz. 13:00, po mszy Ciało Zmarłego zostanie przeniesione na stary cmentarz i tam pochowane.

 SPOCZYWAJ W POKOJU

Do Szanownych Obywateli

Miasta Przeworska

 

 

Pomny wydarzenia ponad sześćset trzydzieści lat liczącego, kiedy to Jan z Tarnowa herbu Leliwa, generalny starosta Rusi w sadybie Mikołaja Bartnika we wsi Przeworsko gościł, miodem pitnym przez gospodarza podejmowany, rady Mikołaja posłuchał i o nadanie praw miejskich i jarmarcznych Przeworskowi u króla Władysława starać się począł*. A że pomysł i starania owocnie się zakończyły mniemać wypada, że początek swój w rozjaśniającym umysły działaniu słowiańskiego trunku szlachetnego, miodem pitnym zwanego miały.

Przeto podjąwszy dzieło Mikołajowe, trójniak przeworski przeze mnie nazwany,  w mojej szypilce  pomysłem i staraniem własnym stworzyłem, a dla okoliczności sześciuset trzydziestu lat istnienia Miasta Przeworska „jubileuszowym” dumnie opisałem, jego receptę utworzenia, miast sekretnie trzymać, przekazać się ośmielam, jakoby wiadomość owa do ogółu obywateli miejskich trafiła i naśladowców znalazła.

A jest ona taka:

„Weźmij wiadro patoki wiosennej, dwa wiadra wody źródlanej, półtorej kwarty kwaśnego soku ze smorodiny w poprzednim roku zrobionego, dwie porcje po 7 g drożdży do wina  i dwie porcje po 10 g pożywki kombi. Odlej pięć kwart wody i pozostaw na później, jako też pół wiadra miodu, nie mieszając ich razem. Pozostałe półtora wiadra wody i pół wiadra miodu oraz sok ze smorodiny, wlej do sagana emaliowanego, trzaską drewnianą zmierz poziom syty na brzeczkę przeznaczonej i gotuj, a zbieraj szumy wypływające, aż do ich zaprzestania. Brzeczkę szumowin pozbytą odstaw i tą samą trzaską sprawdź jej poziom. Gdy mniejszy jest, uzupełnij wodą gotowaną  i niech stygnie do jutra. Jutro odlej dwa razy po ćwierci kwarty wystygłej brzeczki i do jednej dodaj drożdże, a do drugiej pół porcji pożywki. Resztę wlej do gąsiora szklanego, mieszczącego nie mniej niż czterdzieści kwart. Po pół godzinie wlej do gąsiora ćwierć kwarty brzeczki z pożywką, zakołysz gąsiorem dla wymieszania płynów, a po chwili następną ćwierć z rosnącymi drożdżami i też zakołysz gąsiorem. Zatkaj gąsior czopem fermentacyjnym z rurką wodną, odprowadzającą gazy. Bacz jeno, aby w szypilce około dwadzieścia stopni ciepła było. A kiedy po siedmiu dniach szypienie zmaleje, co słychać po bulgocie wypływającego gazu z rurki wodnej, przystąp do gotowania pozostawionych pięciu kwart wody i połowy wiadra miodu, sposobem poprzednim, ale już bez soku. Tak sporządzoną, ostudzoną brzeczkę uzupełniającą z pozostałą pożywką wlej do gąsiora i ponownie zaczopuj. Gdy bulgotanie po kilkunastu tygodniach ustanie, zlej lewarem rurowym młody miód pitny z nad osadu drożdżowego, wypłucz gąsior, a zlany miód wlej z powrotem do gąsiora i zabezpiecz tym samym czopem fermentacyjnym. Po dziesięciu miesiącach zlej klarowny miód lewarem rurowym i rozlej do flaszek”.

Odmiennie niż po wypiciu obrzydliwego wódczyska, ów napój szlachetny pity z umiarem sprawia, że nikt bliźniego obraźliwymi słowy sromocił nie będzie, choć pijącego w stan  odmiennej świadomości wprowadza, a osoby długą chorobą zwątlone, galopnie do sił przywraca.

 

W Przeworsku, dwudziestego dziewiątego lipca dwa tysiące dwudziestego trzeciego roku.

                                                                                                                             Mistrz pszczelarski

                                                                              Stanisław Żyła

* „Przeworska o bartnikach opowieść”  pióra Władysława Małoważnego

 

"Wszechświat pomieści wszystkich, widzialnych i niewidzialnych,

poszukujących i tych, którzy już odnaleźli drogę".

                                                 Eliza Segiet

W dniu 13 marca 2023 r. w wieku 73 lat zmarł, po długiej i ciężkiej chorobie,                                                                                                                                                               Kolega Stanisław Kalamarz.

                                          SPOCZYWAJ W POKOJU

                                   

O ważnych wydarzeniach pszczelarskich w grudniu 2022 r.

 

Dopiero w niedawno otrzymałem za pośrednictwem brata Władysława Wyki link do filmu z pielgrzymki pszczelarzy z Podkarpacia do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Leżajsku. Pielgrzymka ta miała miejsce w dniu

4 grudnia 2022 r. W materiale filmowym zobaczyć możemy fragment, jak brat Władysław przedstawia drogę, jaką trzeba było pokonać, aby uzyskać relikwie św. Ambrożego – patrona pszczelarzy.

https://download1334.mediafire.com/ywyt3a1g2qag2-UHiuiotQ4IolgOOD2RBHQ2sz8KzJjCD_4mQK5CBATIaIiRMdBQkuzCoeyw22GiAl0u_GE4U_wpt0o/uc4x80gx6m6zquz/Pielgrzymka-Pszczelarzy-z-Podkarpacia+%282%29.mp4

Na wniosek zarządu Koła Pszczelarzy w Przeworsku, przy akceptacji Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Rzeszowie, zarząd Polskiego Związku Pszczelarzy w Warszawie przyznał bratu Władysławowi Wyce OFM srebrną odznakę pszczelarską. Odznaczenie wręczył prezydent PZP Tadeusz Dylon

w dniu 4 grudnia 2022 r. na spotkaniu pszczelarzy po uroczystej mszy świętej.

Zdjęcia z dekoracji w załączniku.

 

Przeworsk, 09.03.2023 r.

Członek Zespołu ds. Tradycji i Historii

Koła Pszczelarzy w Przeworsku

Stanisław Żyła

 

O GRUNTUJĄCYM SIĘ ZWYCZAJU PRZEWORSKICH PSZCZELARZY.

 

W roku 2007 Koło Pszczelarzy w Przeworsku  obchodziło 50-lecie swojego istnienia. Nawiązując do dawnej tradycji bartnej, związanej z ofiarowaniem wosku na świece do kościoła, przeworscy pszczelarze postanowili, że z okazji swojego patronalnego święta – św. Ambrożego, składać będą corocznie w darach ołtarza, na zamówionej mszy w intencji pszczelarzy  i ich rodzin w kościele Ojców Bernardynów, paschał z wosku pszczelego. Ofiarowane paschały są poświęcane wieczorem w wielką sobotę podczas Wigilii Paschalnej i uroczyście wnoszone do kościoła. Niosący paschał kapłan lub diakon idący na czele procesji, przed wejściem do prezbiterium kościoła, odśpiewuje Exsultet czyli orędzie paschalne. Pewna część orędzia mówi o świecy paschalnej, będącej symbolem Chrystusa i przy tej okazji sławi pracowitą pszczołę, która wydała wosk, aby „karmić” płomień świecy.

Pierwotna wersja orędzia głosząca pochwałę pszczoły była dłuższa i bardziej rozbudowana, z czasem fragment ten uległ skróceniu. W opinii niektórych badaczy Exsultet wyszedł spod pióra Naszego Patrona - św. Ambrożego z Mediolanu, który skomponował wiele hymnów kościelnych. Do liturgii rzymskiej Exsultet został włączony na początku IX wieku. Zgodnie z tradycją i zwyczajem, jest bardzo ważne, aby świeca paschalna była okazała i miała wygląd „woskowej kolumny”. Z tego też względu, przeworscy pszczelarze starają się, aby była ona pokaźnych rozmiarów i wykonana z naturalnego wosku.

            Celebrujący „pszczelarską” Mszę Świętą w bernardyńskim kościele w Przeworsku w grudniu 2009 r. ojciec Marian Wachowicz wskazał na fakt gruntowania się zwyczaju, którego celem jest coroczne składanie przez przeworskich pszczelarzy w darach ołtarza okazałego, wykonanego z wosku pszczelego paschału i miodu.                Były to prorocze słowa, bo nie dość, że taki coroczny dar składany jest w kościele Ojców Bernardynów, to jeszcze począwszy od roku 2018 na mocy uchwały z dnia 28 grudnia 2017 r. zarządu Koła Pszczelarzy w Przeworsku, podobny dar składany jest w kościele p.w. Świętego Ducha w Przeworsku. Porozumienie zawarte z proboszczem parafii p.w. Świętego Ducha, księdzem prałatem Tadeuszem Gramatyką wskazuje, że ostatnia Msza Święta w dniu Matki Boskiej Gromnicznej odprawiana jest w intencji zmarłych i żyjących przeworskich pszczelarzy i ich rodzin,     a pszczelarze w darze ołtarza składają okazały, woskowy paschał i miód.

Pszczelarzem, który zapoczątkował i kontynuuje przekazywanie wspomnianych paschałów w obu świątyniach do obecnego czasu, jest nasz senior Franciszek Szular. Wielka wiedza fachowa oraz prawość, uczciwość, życzliwość, wrażliwość ludzka i wyrozumiałość są jego dewizą. Jego postawa i sposób bycia ma swoje korzenie w dawnej społeczności bartnej, której członkowie ze względu na uczciwość i prawdomówność byli zwolnieni z przysięgi w sądach. Wszystkie te wymienione przymioty sprawiły, że został On odznaczony wszystkimi odznaczeniami Polskiego Związku Pszczelarskiego, nie wyłączając najwyższego – Statuetki Pomnika Księdza Doktora Jana Dzierżona, którą otrzymał w roku 2013. Będę chyba wyrazicielem wszystkich, którym przyszło współpracować       z Kolegą Franciszkiem twierdząc, że godnie reprezentuje On przeworską brać pszczelarską. Choć mimo podeszłego wieku w ostatnim czasie wspierają Go ramieniem młodsi pszczelarze, to jednak podjętą misję przekazywania paschałów wypełnia z honorem. Niech zatem Dobry Bóg za wstawiennictwem naszego patrona św. Ambrożego obdarzy Cię zdrowiem i pozwoli Ci czynić to, co robiłeś do tej pory.

 

Przeworsk, 03.02.2023 r.

Członek Zespołu ds. Tradycji i Historii

Koła Pszczelarzy w Przeworsku

Stanisław Żyła

Jubileusz 65-lecia istnienia Koła Pszczelarzy w Przeworsku

 

W roku bieżącym Koło Pszczelarzy w Przeworsku obchodziło jubileusz 65-lecia swojego istnienia. Obchody jubileuszowe połączone zostały z tradycyjnym świętem patrona pszczelarzy - św. Ambrożego. Mimo iż święto naszego patrona przypada na dzień 7grudnia, przeworscy pszczelarze obchodzili je 18 grudnia 2022 r. O godzinie 12:15 została odprawiona Msza Święta w kościele ojców Bernardynów w Przeworsku w intencji pszczelarzy i ich rodzin oraz za zmarłych pszczelarzy. Mszy Świętej koncelebrowanej przewodniczył i kazanie tematycznie związane ze św. Ambrożym, pszczołami i pszczelarzami wygłosił ksiądz biskup  Edward Białogłowski.

            Bezpośrednio przed rozpoczęciem Mszy Świętej, nastąpiło uroczyste wprowadzenie relikwii św. Ambrożego. Dokonał tego br. Władysław Wyka OFM – członek naszego Koła , staraniem którego owe relikwie trafiły do bernardyńskiej świątyni w Przeworsku.

            Po uroczystej mszy, zaproszeni Goście i pszczelarze zgromadzili się w restauracji TERAPIA, gdzie odbyło się spotkanie towarzyskie.

            Doniosłości uroczystości jubileuszowej przysporzyły poczty sztandarowe zaprzyjaźnionych kół z Jarosławia, Zarzecza i Tuchowa . Obecny był również nasz poczet sztandarowy. Swą obecnością zaszczycili nasze święto przedstawiciele władz miejskich, gminnych, powiatowych, miejskiej biblioteki, Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Rzeszowie, duchowni i wielu innych.

            Pisząc o uroczystości związanej z obchodami jubileuszowymi, chcę oświadczyć, że Koło nasze doczekało jubileuszu 65-lecia dzięki ludziom dobrej woli, dzięki przyjaciołom i sympatykom pszczelarstwa. Do tego grona należy zaliczyć szczególnie Burmistrza Miasta Przeworska dra Leszka Kisiela i Sekretarza Miasta mgr Agnieszkę Zakrzewską  oraz Wójta Gminy Przeworsk mgr Daniela Krawca.

 Przeworsk, 18.01.2023 r.

 Członek Zespołu ds. Tradycji i Historii

Koła Pszczelarzy w Przeworsku

Stanisław Żyła

WYSTĄPIENIE BRATA WŁADYSŁAWA WYKI PO MSZY 18 GRUDNIA 2022 r. ODPRAWIONEJ W INTENCJI PSZCZELARZY I ICH RODZIN Z OKAZJI 65-LECIA ISTNIENIA KOŁA PSZCZELARZY W PRZEWORSKU ORAZ UROCZYSTEGO WPROWADZENIA RELIKWII ŚW. AMBROŻEGO DO BERNARDYŃSKIEJ ŚWIĄTYNI W PRZEWORSKU.

Drodzy Przeworszczanie, drodzy Bracia Pszczelarze, oraz wszyscy obecni w tej świątyni podczas podniosłej uroczystości z okazji 65-lecia istnienia Koła Pszczelarzy w Przeworsku. Cieszę się, że mogę być tu obecny i radować się wspólnie z Wami, gdyż i ja należę do tego Koła, choć od kilku lat posługuję w Bazylice Leżajskiej.     W ten wielki jubileusz dnia dzisiejszego, wpisuje się jeszcze jedna radość, że od dziś Przeworskie Koło Pszczelarzy posiada relikwie św. Ambrożego – patrona pszczelarzy.

 Myśl posiadania relikwii ciągnie się od kilku lat o czym wiedział tylko Pan Stanisław Żyła, który wprowadzał mnie w tajniki pszczelarstwa i on zapoczątkował pasiekę przy klasztorze przeworskim, która istnieje nadal w Leżajsku. W początkach tego zbożnego dzieła służyli mi swą pomocą panowie: Jan Krzywonos, Jerzy Rut, Tadeusz Horodecki i Józef Ciupa.

Dzisiaj w uroczystej procesji zostały wprowadzone relikwie I stopnia „ex assibus” z kości św. Ambrożego   z Włoch. Poprzez przesłane relikwie z Mediolanu spłacam dług wdzięczności wszystkim przeworskim pszczelarzom oraz Wam Drodzy Przeworszczanie, ponieważ od roku 1999 posługiwałem przez 18 lat w przeworskim klasztorze, wkrótce po mym 21-letnim pobycie i pracy w klasztorze w USA w Pulaski[1] i tu na nowo, na przeworskiej ziemi zapuściłem korzenie.

Miasto Przeworsk, gdzie pozostawiłem część mojego życia i pracy wpisało się złotymi zgłoskami   w mój życiorys, gdyż doznawałem tu wielkiej życzliwości i bliskości od mieszkańców Przeworska. Dlatego dziś radujmy się i dziękujmy Bogu oraz Cudownej Matce Boskiej Przeworskiej za to wszystko, co zostało tu dokonane, za tak wspaniały wygląd tej zacnej świątyni, która sięga początków powstania naszej prowincji bernardyńskiej w Polsce po roku 1453. To przeworscy zakonnicy przybyli do Leżajska by objąć leżajską fundację 4 kwietnia 1608 roku by służyć wiernym i pielgrzymom przybywającym na to święte miejsce, ponieważ podczas leżajskich objawień Matka Boska oznajmiła, żeby zakonnicy z zakonu św. Franciszka posługiwali w Leżajsku.

Niech w naszych działach i pracach wspomaga nas Bóg Wszechmogący i przemożna opieka Matki Bożej Pocieszenia. Bądźmy dla wszystkich życzliwi i dobrzy, aby przez to wypełnianie przykazań miłości Boga i bliźniego i być jak św. Franciszek siewcą pokoju i dobra. Wy zaś drodzy zacni Bracia Pszczelarze  z Przeworska bądźcie stróżami i kustoszami tych świętych relikwii św. Ambrożego przy tej franciszkańskiej świątyni w Przeworsku.

Dowiedziałem się, że wczoraj wieczorem na rzeszowskiej trójce była transmitowana relacja
z uroczystości pielgrzymkowych podkarpackich pszczelarzy do Bazyliki Leżajskiej, podczas której zostałem odznaczony srebrną odznaką Polskiego Związku Pszczelarskiego, którą wręczył mi prezydent Polskiego Związku Pszczelarskiego pan Tadeusz Dylon.

---

[1] prowincja Zakonu Braci Mniejszych założona przez polskich franciszkanów, którzy wyemigrowali do USA na skutek kasaty zakonu w Prusach. Początek prowincji dał o. Augustyn Zaytz, który po kasacie swojego klasztoru w 1874 r. udał się do Cincinnati w stanie Ohio. W 1888 r. podjął budowę klasztoru w polskim ośrodku w Pulaski w stanie Wisconsin. Miejscowość otrzymała nazwę na cześć bohatera Polski i Stanów Zjednoczonych Kazimierza Pułaskiego, twórcy kawalerii amerykańskiej, który poległ  w roku 1779 pod Sawannah. Pierwsi polscy osadnicy przybyli w te okolice w roku 1883. Pierwszymi przybyszami byli Rudolf Wróblewski i Antoni Kulas. Wkrótce przybył też Jan Boncel, który zbudował warsztat tkacki i otworzył sklep spożywczo-gospodarczy. Oni to właśnie nadali nazwę nowej osadzie.  Franciszkanie otrzymali od polskiej społeczności grunt o pow. 40 ha, na którym powstał klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

MARIUSZ HENRYK DELPINI

MEDIOLAŃSKIEGO METROPOLITALNEGO KOŚCIOŁA

ARCYBISKUP

Wszystkim i każdemu z osobna, którzy to nasze pismo zobaczą, składamy zapewnienie i zaświadczamy, że święte relikwie

z kości Świętego Ambrożego, biskupa mediolańskiego i doktora Kościoła,

które ze czcią umieściliśmy w kapsule metalowej, okrągłego kształtu, przeszklonej, sznurkiem jedwabnym koloru czerwonego przewiązanej i pieczęcią Świętego Ambrożego opatrzonej, w kurii arcybiskupiej zostały kanonicznie rozpoznane i potwierdzone, a dla chwały Wszechmogącego Boga i czci Jego świętych, przez nas udzielone w tym celu, aby zatrzymać je przy sobie lub wystawić do publicznej czci wiernych.

Na dowód tego, to pismo uwierzytelniające niżej podpisanemu kustoszowi świętych relikwii przygotować poleciliśmy.

Dano w Mediolanie, w Kurii Arcybiskupiej, dnia 30 czerwca 2022 r.

+ Angelus Mascheroni

[emerytowany biskup pomocniczy mediolański]

Kanonik Jordanus Ronchi

Kustosz Świętych Relikwii

85/22

 

Tłumaczył Szymon Wilk

Certyfikat autentyczności relikwii

Stanisław Żyła przedstawia działalność Koła Pszczelarzy w Przeworsku

 w okresie minionych 65 lat.

Działalność Koła Pszczelarzy w Przeworsku

w latach 1957 - 2022[1].

Polski Związek Pszczelarski powstał w roku 1957 zrzeszając związki wojewódzkie działające w oparciu o Miejsko-Gminne Koła Pszczelarskie współdziałające ze Spółdzielnią Ogrodniczo-Pszczelarską.    Również na naszym terenie w roku 1957 powołane zostało do działania Stowarzyszenie – Koło Pszczelarzy, któremu przewodniczył Stanisław Grzebyk inżynier leśnik z Kańczugi z którym ściśle współpracował m. in. Jan Masztalerz i Jan Deszkiewicz z Przeworska. Pracowali oni nad ulepszeniem pogłowia pszczół poprzez wprowadzenie na nasz teren pszczoły kaukaskiej, niezwykle łagodnej, a zarazem jedynej ze względu na budowę anatomiczną, mogącej zapylać olbrzymie połacie uprawianej wtedy na nasiona koniczyny czerwonej.      Po nim funkcję tą przejął Leon Mikiewicz - propagator wędrownej gospodarki pasieczne, a jego następcą był Kazimierz Burdzy.

W latach 60-tych ubiegłego wieku rozpoczęła się pomoc państwa dla pszczelarstwa, polegająca na możliwości zakupu cukru dla zimowego dokarmiania pszczół po korzystnych cenach. Dostępny dla pszczelarzy był sprzęt pasieczny oraz węza w zamian za wosk. Zachęciło to do rejestracji, zrzeszania się czynnych pszczelarzy z terenu powiatu.

W roku 1975 po zmianie podziału administracyjnego w kraju, powstało województwo przemyskie i równolegle z nim Wojewódzki Związek Pszczelarski w Przemyślu z siedzibą w Jarosławiu, a jednostką organizacyjną tego związku było miedzy innymi nasze Miejsko-Gminne Koło Pszczelarzy w Przeworsku.

 Członkowie naszego koła aktywnie uczestniczyli w zarządzie, komisji rewizyjnej i sądzie koleżeńskim Wojewódzkiego, a później Regionalnego Związku Pszczelarzy w Jarosławiu we wszystkich kadencjach.

Nowi działacze WZP z udziałem naszych przedstawicieli, nakreślali programy szerzenia teoretycznej
i praktycznej wiedzy pszczelarskiej.

W naszym kole organizowane były szkolenia prowadzone przez doświadczonych i posiadających wiedzę merytoryczną i praktyczną członków: dr R. Maternowskiego,  J. Gdulę,  B. Kubasa i innych.

W roku 1983 skierowano najbardziej zaawansowanych członków koła na szkolenia specjalistyczne zakończone Państwowymi Egzaminami Mistrzów Pszczelarskich. Również w roku 1983 w ramach prac Towarzystwa Weterynaryjnego; zorganizowano szkolenie, zakończone egzaminem o tytuł Rzeczoznawcy pszczelarskiego. Legitymacja upoważniła do przeprowadzenia lustracji pasiek w celu diagnozowania chorób zwalczanych z urzędu. 

Na walnym zebraniu w 1989 wybrany zarząd – w składzie: Jerzy Gdula - przewodniczący, Roman Maternowski - z-ca, Henryk Krupa – skarbnik, Tadeusz Horodecki – sekretarz, członkowie: Franciszek Szular, Antoni Słowik, Kazimierz Burdzy.  Wprowadził oni wiele nowych inicjatyw i zrealizował szereg prac, ożywiając działalność Koła wykorzystując wiedzę mistrzów pszczelarskich i rzeczoznawców chorób pszczelich..

Z inicjatywy Powiatowego Lekarza Weterynarii dr Romana Maternowskiego, pszczelarza z tradycjami rodzinnymi, Vice Prezesa Zarządu naszego Koła, a zarazem Prezesa Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych Oddział w Przemyślu, w kole odbyło się wiele spotkań i szkoleń z udziałem naukowców zagranicznych i polskich. Gościliśmy naukowców z Niemiec i Finlandii, Szwecji(prof. Starc) i Syrii oraz krajowe sławy nauki; jak prof. W. Ostrowska, prof. Ryszard Kostecki, prof. Artur Stojko, prof. Zdzisław Gliński, dr inż. Antoni Hwałkowski, i praktyki Roman Bartoń,  Radwan, Wróbel i innych.

W połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku zaczęła panoszyć się na naszym terenie warroza. Dzięki wiedzy i ofiarności doktora weterynarii Romana Maternowskiego uczyliśmy się ją zwalczać, a zarazem z nią żyć. Dr Maternowski udzielał pomocy w leczeniu pszczół zaatakowanych warrozą nie tylko naszym pszczelarzom. Ustawiały się do niego kolejki pszczelarzy z terenu całego województwa przemyskiego, dla których zawsze miał czas. Dzięki pomocy doktora pierwszy atak tego pasożyta udało się odeprzeć bez większych strat.

Początkowo używany był lek sprowadzony przez doktora Maternowskiego o nazwie MITAC. Był to środek owadobójczy stosowany w sadownictwie, którego aktywnym środkiem był amitraz.

Powiem nieskromnie, że pionierski, jak na owe czasy, sposób leczenia warrozy MITAKIEM wymyśliliśmy z Tadeuszem Horodeckim. Wkroplony MITAC na szamotkę z elektrycznym elementem grzejnym, włożonym do ula, po podaniu napięcia odparowywał, przez co następował kontakt środka leczniczego z pasożytem.

W roku 1986 w marcu  w zorganizowanym przez WZP z siedzibą w Jarosławiu kursie specjalistycznym   z zakresu chowu i hodowli matek pszczelich uczestniczyło 6 członków naszego koła. Stanisław Żyła prowadził przez sześć lat wychów użytkowych matek pszczelich odmian, ras i linii dostosowanych do warunków naszego terenu.

Dobrze układała się współpraca z administracją zarządu Gminy Miejskiej Przeworsk oraz służbami rolnymi. Wspólnie z WODR Powiatowym Zespołem Doradztwa Rolniczego -  mistrzowie pszczelarscy z naszego koła prowadzili szkolenia i kursy przygotowujące do egzaminu na tytuł kwalifikowanego pszczelarza w ośrodkach Gniewczyna-Tryńcza.

Nowy zarząd, któremu miałem zaszczyt przewodniczyć od grudnia 2007 roku do lutego 2019 roku zaangażowany był m. in. w szerzenie wiedzy w zakresie hodowli i rozwoju pasiek, jak też w zaopatrzenie
w leki przeciwko pasożytom, zapewnienie pszczelarzom kwalifikowanych matek pszczelich oraz ubezpieczenie pasiek od odpowiedzialności cywilnej.

Z chwilą wejścia Polski do Unii Europejskiej, przy pomocy biura RZP w Jarosławiu, a później WZP
w Rzeszowie realizowane były programy unijne wspierające polskie pszczelarstwo.

W roku 2009 zorganizowaliśmy kurs z zakresu gospodarki pasiecznej w którym uczestniczyło ponad
40 członków, w tym młodzi adepci sztuki pszczelarskiej, a posiadaną wiedzą dzielili się członkowie naszego koła - dr R. Maternowski, J. Gdula, B. Kubas, S. Żyła, S. Szlachta, T. Horodecki.

Członkowie naszego koła prowadzą przeważnie pasieki amatorskie, wszyscy zapewniają produkty pszczele o najwyższej jakości pozyskane według wszystkich obowiązujących zasad. Uchwałą Zarządu Regionalnego Związku Pszczelarzy w Jarosławiu z sierpnia 2013 r. nadany został naszemu kołu sztandar. Przekazanie i poświęcenie tego sztandaru miało miejsce w dniu 1 grudnia 2013 r.

Nie byłoby sztandaru, gdyby nie osoba Franciszka Szulara – długoletniego skarbnika naszego Koła, który będąc świetnym fachowcem m. in. obróbki skrawaniem, wykonał własnym kosztem i staraniem kompletne drzewce do przyszłego sztandaru. W swój plan wtajemniczył Bronisława Ruta – pszczelarza naszego Koła, którego zięć – Włodzimierz Gązwa nieodpłatnie wykonał projekt przyszłego sztandaru.

W grudniu 2017 roku z woli naszych członków, Koło Pszczelarzy w Przeworsku zmieniło przynależność, stając się ogniwem Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Rzeszowie.

Od wielu lat, każdego roku, uczestniczyliśmy w spotkaniach, seminariach, szkoleniach, imprezach wyjazdowych organizowanych przez PZP oraz regionalne związki takich jak dni pszczelarza, dni miodu, festyny i pikniki pszczelarskie.

Systematycznie nasi członkowie uczestniczyli w imprezach organizowanych w Jarosławiu, Pszczelej Woli, Krakowie, Bałtowie, Sądeckim Bartniku,  Rzeszowie, Boguchwale, gdzie mogli zapoznać się z najnowszymi trendami w pszczelarstwie, wysłuchać wykładów, dokonać wymiany poglądów, zaopatrzyć się w narzędzia i sprzęt pszczelarski.

Przez kilka lat pod koniec sierpnia spotykaliśmy się w Zajeździe PASTEWNIK na zakończenie roku pszczelarskiego, aby pochwalić się osiągnięciami, wymienić doświadczenia, ocenić miniony rok pszczelarski.

Na terenie wspomnianego Zajazdu utworzona została alejka pamięci z zasadzonymi lipami, upamiętniająca zasłużonych pszczelarzy, jest głaz i lipa upamiętniająca 50-lecie Koła. Rośnie również lipa, a obok niej znajduje się głaz z tablicą, która głosi, że upamiętnieni są w ten sposób pszczelarze – obrońcy ojczyzny i odbudowujący kraj ze zniszczeń wojennych. Symbol ten koresponduje
z uhonorowaniem naszego sztandaru w roku 2017 Kombatanckim Krzyżem Zwycięstwa. Byliśmy pierwszym kołem pszczelarskim w Polsce, które doznało takiego zaszczytu ze strony Zarządu Głównego Związku Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych na wniosek prezesa przeworskich Kombatantów, nie żyjącego już Juliana Kamyckiego.

Dzięki uprzejmości ówczesnego zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej w Przeworsku, z inicjatywy zarządu Koła Pszczelarzy w Przeworsku na terenie stanowiącym własność tej Spółdzielni, w setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, posadzona została lipa o imieniu NIEPODLEGŁA.
W sadzeniu lipy, oprócz pszczelarzy, brały udział władze miasta Przeworska z burmistrzem na czele
i Starosta Przeworski oraz harcerze. Poświęcenia lipy i obelisku z tablicą dokonał proboszcz parafii p.w. Ducha Świętego ks. prałat Tadeusz Gramatyka.

Wskrzeszaliśmy zapomniane tradycje pszczelarskie jak np. częstowanie produktami pszczelimi wiernych, uczestniczących w sylwestrowych pasterkach w kościele oo. Bernardynów w Przeworsku. Wprowadzaliśmy cyklicznie nowe zwyczaje, stające się z czasem tradycją, jak np. ofiarowanie okazałych paschałów w darach ołtarza na mszach z okazji patronalnego święta św. Ambrożego u ojców bernardynów, czy później w dzień Matki Bożej Gromnicznej w kościele p.w. Ducha Świętego.

Za zgodą Burmistrza Miasta Przeworska 1 grudnia 2019 r. w holu lokalu organizacji pozarządowych, obok ratusza odsłonięta została pamiątkowa tablica upamiętniająca ś.p. Jerzego Gdulę – działacza społecznego i pszczelarskiego.

Uczestniczyliśmy w imprezach integracyjnych na terenie miasta i powiatu:

·         Dni Przeworska

·         Dożynki

·         Dni dla zdrowia,

·         Dzień chleba,

gdzie popularyzowaliśmy produkty pszczele i apiterapię; poruszaliśmy tematy dotyczące roli pszczoły
w produkcji roślinnej, żywieniu i ochronie środowiska.

Ślady naszej działalności i współpracy znaleźć można w przedszkolach, szkołach podstawowych
i średnich, Uniwersytecie Trzeciego Wieku oraz Kołach Gospodyń Wiejskich. Iście przyjacielskie stosunki łączą nas z dyrekcją i pracownikami Miejskiej Biblioteki Publicznej w Przeworsku, którzy poświęcali nam swój czas i udostępniali pomieszczenia na organizację wystaw, pogadanek i innych imprez  o tematyce pszczelarskiej.

Olbrzymią pomoc materialną uzyskujemy ze strony Burmistrza Miasta Przeworska, a dobrym duchem naszych pszczelarzy jest Pani sekretarz. Dzięki burmistrzowi możemy korzystać nieodpłatnie
z lokalu w budynku posadowionym obok ratusza. Wsparcia materialnego udziela nam również Wójt Gminy Przeworsk i Starosta Przeworski.

            Obecny zarząd Koła, działający od lutego 2019 roku pod przewodnictwem kolegi Mirosława Jarosza kontynuuje zapoczątkowaną poprzednio działalność i wzbogaca o nowe, charakterystyczne dla młodego pokolenia poczynania:         nawiązano ścisłą współpracę z Powiatowym Zespołem Doradztwa Rolniczego w Przeworsku   i Rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Techniczno-Ekonomicznej w Jarosławiu w zakresie organizacji specjalistycznych szkoleń pszczelarskich,          udzielana jest pomoc koleżeńska w przygotowywaniu stosownych dokumentów niezbędnych do uzyskania pomocy unijnej,

·         otwarty został rachunek bankowy dla potrzeb członków Koła,          nadano bardziej uroczysty charakter obchodom święta patronalnego św. Ambrożego,      informacje pszczelarskie rozsyłane są przy użyciu poczty elektronicznej i telefonów komórkowych,           nawiązano współpracę z Nadleśnictwem w Sieniawie,  czynione są inne działania o charakterze organizacyjnym i administracyjnym, usprawniające pracę.

Restrykcje i obostrzenia wprowadzone w wyniku epidemii koronawirusa Covid 19 od marca 2020 r. sprawiły, że działalność Koła (oprócz statutowej) wyhamowała . M. in. na wniosek gwardiana klasztoru oo Bernardynów w Przeworsku, zawieszona została do odwołania, wskrzeszona tradycja częstowania produktami pszczelimi wiernych, uczestniczących w sylwestrowych pasterkach.

Na zakończenie należy wymienić kilka nazwisk osób mających w przeszłości wpływ na status
i pozycję koła. Byli to między innymi: ś.p. Stanisław Grzebyk, ś.p. Leon Mikiewicz, ś.p. Stanisław Mirkiewicz, ś.p. Kazimierz Burdzy, ś.p. Jerzy Gdula, ś.p. Henryk Krupa, ś.p. Kazimierz Uberman, ś.p. Bolesław Kubas ś.p. Stanisław Krzan, ś.p. Jan Masztalerz, ś.p. Jan Deszkiewicz.

 

Przeworsk, grudzień 2022 r.

Członek Zespołu ds. Tradycji i Historii

Stanisław Żyła

---

[1] Wykorzystane zostało, z niewielkimi zmianami, opracowanie Tadeusza Horodeckiego, przedstawione podczas uroczystości poświęcenia sztandaru w grudniu 2013 r. i  zamieszczone na wstępie Pamiątkowej Złotej Księgi.